En vandaag is het dan zover! De negende maand van de islamitische maankalender is aangebroken, dus we mogen weer een maand lang vasten. Dat betekent dat men tussen de dageraad (ruim voor zonsopgang) tot en met de zonsondergang niet mag eten, drinken en nee ook geen water mag drinken of kauwgom mag kauwen.

We hebben dan ”gelukkig” vakantie in het onderwijs, maar wij hebben jarenlang ook gevast, terwijl we moesten werken. Nu werk ik op een school met veel leerlingen van Marokkaanse en Turkse afkomst die ook gewoon meededen als ze school hadden en nu weer meedoen.

Hoe gaat dat dan zou je denken? Nou als volgt; leerlingen die een maand lang niet eten en drinken in de les, leerlingen die bijna een maand lang niet meer naar de WC hoeven tijdens de les, leerlingen die geen kauwgom kauwen in de les, leerlingen die weinig tot niet schelden in de les. Maar ook leerlingen die half slapend in de lessen zitten, leerlingen die veranderen in mini imam’s en elkaar corrigeren op alles, leerlingen die klagen over elke toets die een docent opgeeft, leerlingen die vaak te laat komen, leerlingen die zich vaker ziek melden en ga zo maar door.

Toch denk ik altijd met een glimlach terug aan die tijd. Hieronder een top 3 van mijn meest grappige herinneringen:

1. Tijdens mijn uitleg over het onderdeel verzekeringen wilde ik de leerlingen de wet productaansprakelijkheid uitleggen aan de hand van een voorbeeld van de Mac Donald’s. Vanaf het moment dat ik Mac Donald’s had uitgesproken werden alle leerlingen wakker. De leerlingen begonnen te roepen of ik het expres deed, waarom ik niet een autogarage als voorbeeld nam maar had gekozen voor Mac Donald’s? En opeens vlogen alle menunamen door de klas en ik besefte dan ook dat ik hier inderdaad beter over had moeten nadenken….

2. Sommige gewoontes leer je als docent niet af en wil je eigenlijk ook niet afleren, maar soms komen deze niet echt goed van pas. Zo zie ik heel snel of een leerling kauwgom kauwt in de klas. Ook tijdens de Ramadan zag ik een meisje kauwgom kauwen, maar ik realiseerde mij niet dat het Ramadan was en riep door de klas: “Merve, wil je alsjeblieft je kauwgom weggooien?” Op dat moment werd dat meisje zó rood. Want ze was blijkbaar ongesteld, waardoor ze niet mee kon vasten. Nu wist de hele klas dat…

3. Heb een collega met prachtige wimpers. Zij krijgt ook vaak complimenten van haar omgeving en van haar leerlingen. Uiteraard gebruikt zij net als alle andere vrouwen over de hele wereld mascara. Tijdens de Ramadan kreeg zij opeens de vraag van een leerling of ze wel mascara mocht gebruiken tijdens het vasten. Waarop mijn collega reageerde met: “Mijn mascara is niet eetbaar, dus waarom niet….”

Deze leerlingen zijn echt geweldig! Ook tijdens de Ramadan kun je met ze lachen. Elk jaar opnieuw heb ik zoveel respect voor deze leerlingen, die het zo lang kunnen volhouden. Want elk jaar worden de dagen langer en wordt het er dus niet makkelijker op.

Soms vroeg ik mij echt af hoe leerlingen die alle andere maanden niet eens een seconde van hun pauze wilden missen, omdat ze anders geen Turkse Pizza of een broodje kipkorn uit de kantine konden halen, nu een maand lang niks konden eten en drinken tot de zonsondergang.

Waar kwam opeens dat geduld en die innerlijke rust vandaan? Uiteraard is het hun geloof waar de leerlingen zoveel respect voor hebben. Ook geeft Abraham Maslow met zijn piramide van Maslow hier een goede verklaring voor: lichamelijke behoeften staan onderaan zijn piramide en bijna aan kop staat de behoefte aan waardering, erkenning en zelfrespect. De leerlingen geloven in hun geloof en kiezen uit zelfrespect om te vasten. Daarbij krijgen ze ook nog eens als kers op de taart, veel waardering en erkenning van hun omgeving.

Dit wetende rest ons docenten nog een ding; geloven, geloven en geloven in leerlingen en uit zelfrespect excellente lessen geven. Dan krijgen wij vanzelf (insha’Allah) als beloning waardering, erkenning, super geduldige en leergierige leerlingen !!!

Sultan Göksen