Quote… (Studiereis ISTANBUL)

After the presentation in Istanbul about Amsterdam…

Student (Amsterdam): “Are there any questions?”

Student (Istanbul): “Yes, why do they call it the RED light district?”

Teacher (Istanbul): “They mean why do you use orange as country color?”

“Are you sure?”

Teacher (Istanbul): “Yes, why orange? I like your orange scarfs!”

Student (Amsterdam): “Oh oke… Thanks, orange is the color of our school…”

😊 (that student really had a problem…)

Y. & L. & A. & A. (Business Class)

Quote… (Studiereis ISTANBUL)

“Ga je een vraag stellen, maar je moet antwoorden in de camera goed?”

Leerling: “Nee juf kan niet, ik word gezocht…”

😊

A. (Business Class)

Quote… (Studiereis ISTANBUL)

Leerling: Juf, ik wil ook een wens doen (Hagia Sophia, huilende zuil). Maar is ECHT haram…

😊

I. (Business Class)

Quote…(studiereis Istanbul)

ISTANBUL studiereis Business Class

Leerling: “Juf, moeten we het audiosysteem van de reisleider nog steeds gebruiken?”

“Ja, want je moet er bij terugkomst in Nederland een verslag over schrijven.”

Leerling: “Oh, wist niet dat wij een verslag moesten schrijven over hoe onze reisleider adem haalt….”

“Haha, deze komt zeker in op m’n site😉”

Leerling: “Wejooww… (dansend), ik kom op de site van Juf GÖKSEN!!!”

😂

M. (Business Class)

Jongens versus meisjes….

Studiereis Istanbul

Meisjes:
Leerling: “Juf, hoeveel kilo handbagage mag ik naast de 20kg ruimbagage meenemen?”

“Hoezo, we gaan maar voor drie nachten…”

Leerling: “Wil mijn trolley als handbagage meenemen.”

….

Jongens:
Leerling: “Juf, hoeveel kilo ruimbagage mogen we meenemen?”

“Maximaal 20kg.”

Leerling: “Samen met z’n allen of per persoon?”

🙂

Innovatieve ondernemers van de toekomst…

Nog even en dan is het zover, The Global Entrepreneurshipweek (18-11-2013-24-11-2013) staat alweer voor de deur en de voorbereidingen zijn in volle gang Tijdens deze Global Entrepreneurship Week rennen de jonge ondernemers, studenten en scholieren van de ene activiteit naar de andere om ideeën en connecties te verzamelen. In die zin kunnen we de Global Entrepreneurship Week ook vergelijken met de Drie Dwaze Dagen van de Bijenkorf of met ”de rebajas” van Spanje, waar de shopaholics ook moeten rennen om de leukste koopjes in te slaan. Het doel van zo’n week is echter dat de jonge ondernemers, studenten en scholieren de ondernemer in zichzelf leren ontdekken en zo de innovatieve ondernemers van de toekomst kunnen worden. 

Dit is inderdaad een groot doel, waarbij veel hulp nodig is vanuit de opleidingen omdat één week daar zeker niet voldoende voor is. Zo ondersteunen wij op het Marcanti College dit doel door businesslessen aan VMBO leerlingen aan te bieden, waarbij ze leren hun eigen onderneming op te zetten en deze staande te houden. Het leuke van deze businesslessen is dat leerlingen van het Marcanti College mij niet meer zien als alleen een economiejuf maar ook als een ondernemersadviseur, Kamer van Koophandelmedewerker, accountant of zelfs als een belastingmedewerker. Ik krijg dan ook de gekste, leukste en pittigste vragen die ik elke dag in mijn pauzes, tijdens mijn lessen en na schooltijd moet beantwoorden. Het is geweldig hoe leerlingen op hun eigen manier bezig zijn met het ondernemen! Een ding weet ik dan ook zeker en dat is dat dankzij de businessklassen het ondernemen echt is gaan leven op het Marcanti College. Hieronder deel ik dan ook graag mijn top 3 ervaringen, waaruit blijkt dat het ondernemen niet alleen bij de leerlingen maar ook bij de docenten van het Marcanti College leeft.  

Nummer 1: “Juf, mag ik ook mijn Dirk van den Broek pantalon aan? ”

Mijn collega’s en ik werken heel hard om van deze leerlingen echte ondernemers te maken, maar daarnaast hebben we natuurlijk ook als businessdocenten een voorbeeldfunctie. Wij moeten als businessdocenten veel ondernemen om voor de leerlingen de lessen nog veel leerzamer en aantrekkelijker te maken.

In het 4e leerjaar van het VMBO gaan de leerlingen van de businessklassen op studiereis naar Istanbul. De leerlingen presenteren daar op vergelijkbare scholen hun ondernemingsplannen in het Engels en leggen bedrijfsbezoeken af. Omdat alle leerlingen in Istanbul een uniform dragen, verplichten wij onze leerlingen om een zwarte pantalon en een witte overhemd/blouse te dragen tijdens de schoolbezoeken. Ik kan niet uitleggen hoeveel moeite dit onze leerlingen elk jaar kost. De meeste leerlingen hebben namelijk op die leeftijd helemaal geen pantalon en zo vroegen er zelfs een paar: “Juf, mag ik ook mijn Dirk van den Broek pantalon aan? ”

Dankzij het schoonmaakbedrijf Succes zijn wij op het Marcanti College van dit probleem af. Het schoonmaakbedrijf Succes leerde ik zo’n maand geleden kennen dankzij mijn collega Fatma Topcu. Toen mijn collega mij over dit bedrijf vertelde, had ik in tegenstelling tot mijn collega geen hoge verwachtingen, maar door 25 kostuums voor onze businessklassen te sponsoren heeft dit bedrijf mijn stoutste verwachtingen overtroffen! Het bedrijf Hazet kwam dan ook een aantal weken geleden in opdracht van het schoonmaakbedrijf Succes om de maten van onze businessleerlingen op te meten voor deze kostuums. De glinstering in de ogen van mijn leerlingen kan ik niet beschrijven, net als de voldoening die mijn collega en ik daarbij kregen. Wij kunnen dan ook niet wachten om onze businessleerlingen in Istanbul te zien presenteren in dit driedeling kostuum!

Nummer 2: “Wat versta jij onder ondernemen? ”

In het kader van The Global Entrepreneurship Week kreeg Issam el Khalipa van de businessklas de opdracht om uit te zoeken wat leerlingen, studenten en ondernemers verstaan onder het ondernemen.   Met z’n camera ging hij geheel onverwacht bij leerlingen, studenten en docenten langs met de  vraag:  “Wat versta jij onder ondernemen?” Het resultaat was geweldig om te zien! Issam was verrast dat vooral de studenten en de docenten zonder enige angst wilden meewerken. Bij de leerlingen vond hij het wel lastiger, want het filmpje zou nou eenmaal in de kantine tijdens The Global Entrepreneurship Week op het grote scherm uitgezonden worden. Al met al hebben een hele hoop leerlingen, studenten en docenten meegedaan en kunnen we tijdens The Global Entrepreneurship Week het filmpje met trots op ons grote scherm in de kantine afspelen.

Nummer 3: “Juf, heeft u een wireless presenter nodig? ”

Elke docent heeft zijn eigen manier van lesgeven. Zo vind ik het erg fijn om elke les met PowerPoints te werken en ik  denk ook dat met de komst van de smartboards dit eigenlijk bijna van ons verwacht wordt. Op het Marcanti College heeft elk lokaal dan ook zo’n smartboard en maken bijna alle docenten hier volop gebruik van. Aan het begin van het schooljaar maakte ik vaak gebruik van mijn wireless presenter tijdens mijn lessen. De meeste leerlingen zagen voor het eerst zo’n wireless presenter en vonden het een geweldig apparaat. Helaas was ik mijn wireless usb (wat hoort bij mijn presenter) ergens vergeten, waardoor ik deze tegenwoordig niet meer kan gebruiken.

Tot mijn grote verbazing kwamen twee weken geleden mijn havo-leerlingen naar mij toe met de vraag: “Juf, heeft u een wireless presenter nodig? ”  Ik reageerde in eerste instantie verbaasd, maar ze vertelden mij dat ze een onderneming hadden gestart in wireless presenters en dat ze goede deals hadden gesloten met groothandelaren. Hierdoor konden ze mij een wireless presenter aanbieden voor de helft van de prijs waarvoor ik hem had gekocht. Als econoom en hun oude businessjuf was ik gelijk om en voelde ik mij enorm trots! Mijn leerlingen waren een kleine onderneming gestart om ons, de docenten,  gadgets aan te bieden die we goed konden gebruiken tijdens het lesgeven.

Dit deed mij dan ook denken aan al mijn andere oud businessleerlingen die een eigen onderneming in de horeca, textiel en fotografie hadden opgezet. Het zijn ook nog wel kleine ondernemingen, waarvan er al eentje failliet is, maar ik weet zeker dat ze het nog een keer zullen proberen en het dit keer professioneler zullen aanpakken. Want zij, als innovatieve ondernemers van de toekomst, zien risico’s niet meer als een belemmering, maar juist als een beloning, omdat zij hebben geleerd dat risico’s leiden tot innovatie en dus een verbetering van de wereld.

Sultan Göksen


 

 

Van klaslokaal naar de maatschappij….

Het einde van het jaar is in zicht en de praktijkexamens zijn in volle gang bezig.
Elk jaar vraag ik mij opnieuw af, waarom ik voor het vak Handel en Verkoop, het klaslokaal moet omtoveren in een supermarkt, drogist, stomerij of bloemenzaak. En dan niet alleen één keer voor het examen maar ook een paar keer om het te oefenen. Ik zeg bewust een paar keer, want leerlingen hebben het echt nodig!
Tevens zijn er genoeg simulaties voor de leerlingen ontwikkeld maar in de praktijk doen leerlingen het uiteindelijk toch matig. Hoe kan dit?

Het ligt eigenlijk heel simpel: net als stagiaires die in theorie dankzij Ebbens [1] precies weten hoe ze les moeten geven, doen als ze voor de klas staan alles behalve volgens Ebbens lesgeven. Het zit hem dus in het toepassen van de theorie.

De vraag is: hoe laten wij docenten dat doen? En waarom laten wij dat op die manier doen? Toveren wij klassen om tot bijvoorbeeld een winkel, omdat je het zo hebt geleerd van je collega, of omdat je gewoon niet beter weet?

Voor alle duidelijkheid: om je klaslokaal om te toveren tot een winkel moet je inkopen doen, alles inrichten, een kassa meenemen en een rooster maken voor de leerlingen omdat ze niet tegelijkertijd kunnen oefenen. Je bent na het oefenen van alleen de kassaopdracht al, gemiddeld twee weken bezig met één klas. Wat je nog een aantal keren moet herhalen!
Is dit niet zonde van je tijd als docent?

Je vraagt je af hoe het dan wel zou moeten. Ik denk dat je het niet ver hoeft te zoeken. Je kunt leerlingen makkelijk een week op je eigen school de telefoon laten opnemen bij de administratie, of bij de meeting point. Je zou hen een week in de kantine kunnen laten werken. Op deze manier kunnen leerlingen direct de geleerde theorie toepassen op school. Daarnaast is de eigen school ook nog eens een veilige omgeving waarin de leerlingen kunnen leren.

Daarnaast is er in de buurt van je eigen school vast wel een markt, winkel, of bakker te vinden. Laat de leerlingen bijvoorbeeld een week in een callcenter stage lopen, een week in een supermarkt, een week bij een bloemist, of een week in een kantoor dat gespecialiseerd is in boekhouden. De leerlingen zullen dan leren hoe het echt werkt en begrijpen waarom ze zich op een bepaalde manier horen te gedragen. Ze zullen bij een fout in een reële omgeving de consequenties beter snappen. Zelfs het eindexamen zouden we in een echte omgeving kunnen afnemen, met echte klanten.

Wij docenten werken heel hard, maar vergeten na te denken over het leerrendement. We moeten ons afvragen hoe we het leerrendement kunnen verhogen in plaats van ons af te vragen hoe we er meer uren/docenten voor kunnen vragen. Want het wiel kan niet voor een tweede keer worden uitgevonden…


[1] Ebbens & Ettekoven, Effectief leren, Utrecht: Noordhoff Uitgevers B.V. 2013.