Categorie archief: Blogs

Juf, gaan we vandaag wat leuks doen? Ja natuurlijk, we gaan economie doen! 

Geplaatst in Blogs door

Enthousiasme en plezier hebben in je werk is belangrijk, zeker in het onderwijs. Als we bedenken wat leerlingen op een dag allemaal meemaken en waar ze allemaal aan (moeten) denken, biedt juist onze les misschien de ontsnapping die ze nodig hebben. Daarbij is een voorbereiding essentieel, maar een glimlach, enthousiasme en de juiste woordkeuze zijn net zo belangrijk.  
Soms kunnen wij docenten er onbewust voor zorgen dat leerlingen hun verwachtingen naar beneden bijstellen. Dit doen we vaak door de manier waarop we ergens over praten, ons gedragen of onze frustraties met betrekking tot een onderwerp uiten. 

Tijdens een van mijn trainingen las ik het boek van Doug Lemov “Teach like a champion”. Doug Lemov is ervan overtuigd dat wij docenten het gedrag van leerlingen kunnen beïnvloeden. Wij hebben als leraar de taak om wat we onderwijzen aantrekkelijk te maken. Als wij docenten ervan uitgaan dat iets saai is, hoe kunnen wij dan onze leerlingen motiveren?

De stof toegankelijk maken voor leerlingen, zodat zij er een mening over kunnen vormen is daarbij natuurlijk wel van belang. Oftewel aansluiting zoeken bij de belevingswereld van de leerlingen. Daarbij is het belangrijk dat we de stof niet te simpel aanbieden, maar de leerlingen uitdagen en inzichtelijk maken waarvoor ze het leren. Uiteraard zonder vooroordelen, ook in achterstandswijken zijn er leerlingen die de krant lezen en les willen krijgen van docenten die up to date zijn (Doug Lemov, 2005).  

Het afgelopen jaar heb ik hier bewust op proberen te letten. Naar aanleiding daarvan heb ik voor jullie hieronder mijn top drie ervaringen beschreven. 

Nummer 3: “Het profielwerkstuk”

Twee leerlingen wilden een fictief kledingzaak opzetten voor hun profielwerkstuk (vak: Management & Organisatie). De leerlingen hadden hun profielwerkstuk geschreven en zouden het presenteren voor alle ouders, docenten en leerlingen. De leerlingen kwamen naar mij toe met de vraag wat ze konden doen. Naar aanleiding van die vraag heb ik hun verteld dat ze moesten presenteren alsof ze hun eenmanszaak echt zouden openen. De vragen waren: “Wat wil je ze vertellen? Hoe zorg je ervoor dat ze jullie vertrouwen? En hoe zorg je ervoor dat je indruk op ze maakt?” Daarbij gaf ik ze nog mee dat dit een goede voorbereiding zou zijn, voor als ze later een eigen winkel wilden openen. De leerlingen keken mij verast aan, vroegen of ik het meende en zijn daarna vertrokken. Was benieuwd wat zij ervan zouden maken en heb er bewust niet meer naar gevraagd. Helaas had ik die dag een begrafenis en kon ik niet bij hun eindpresentatie aanwezig zijn. Maar deze twee kanjers hebben gewoon een catwalk opgezet! Ze hebben de gasten op deze manier entertaint, hun kleding/style laten zien en de hoogste cijfer gescoord voor hun presentatie. Het liefste was nog dat ze het voor mij hebben gefilmd, omdat ik er niet bij kon zijn… 

Nummer 2: “Het prisoners dilemma ” 

Elk jaar opnieuw geniet ik van mijn lessen die gaan over het prisoners dilemma. De leerlingen vinden mijn voorbeeld over de twee gevangenen erg interessant, maar geloven niet dat de dominante strategie bekennen-bekennen is. Dus als twee bankovervallers betrapt worden en los van elkaar verhoord worden, is de dominante strategie dat ze beide zullen bekennen. Het eerste wat ze doen is elkaar aankijken en zeggen dat ze elkaar nooit zouden “snitchen”…. 

Toevallig hadden twee leerlingen uit deze klas, kort na mijn lessenserie over het prisoners dilemma, een toets van een leraar gestolen. De leraar kwam hierachter en beide leerlingen werden apart verhoord door de directie. Naar aanleiding van dit incident, ontwikkelde de klas voor deze twee leerlingen een pay-off matrix om te bepalen wat er zou gebeuren. De leerlingen kwamen tot de conclusie dat de dominante strategie bekennen-bekennen was. Na een kleine half uur kwamen de leerlingen erachter dat de theorie echt klopte, gezien het feit dat de twee goede vrienden direct hadden bekend. Het mooiste was dat een van die leerlingen naar mij toe kwam en zei: “Juf, we hadden van u geleerd dat de dominante strategie bekennen was. We hebben daarom maar direct bekend…”

Nummer 1: “De gescheiden afvalbakken”

We waren super blij met onze eerste prijs ($5.000,-) van onze VMBO Business Class! Echter konden de leerlingen hun idee in zo’n korte termijn niet waarmaken en hebben onze havisten ze een handje geholpen. Zo hebben zes leerlingen zich vrijwillig, in het kader van hun handelingsopdracht, bij mij aangemeld om de business leerlingen te helpen. Ze kregen van mij de opdracht om met het gewonnen bedrag gescheiden afvalbakken in te kopen voor de school. Ze waren verantwoordelijk voor de financiën, uitvoering en de promotie. De leerlingen hebben in twee weken tijd fantastisch werk geleverd. Ze hebben ervoor gezorgd dat er in elk lokaal en in de kantine gescheiden afvalbakken werden geplaatst, het afval door de schoonmakers gescheiden werd opgehaald en ze hebben de leerlingen m.b.v. een promotiefilmpje erop geattendeerd dat ze afval voortaan gescheiden moesten weggooien. Dankzij hun fantastische teamwork en gedrevenheid zal het Marcanti College deze havisten niet snel vergeten. Speciale dank gaat daarom uit naar: Ishaak Pitai, Dilara Sakarya, Ernest Abankwah, Asman Khan en onze ICT jongen Halil Demiryumruk.

Hieruit kunnen we opmaken hoe belangrijk het is om onze verantwoordelijkheid te nemen in hetgeen wat we doceren. We kunnen het dan eigenlijk ook niet maken om te zeggen: “Het staat in het boek, dus je moet het wel leren.” of “Het komt terug in het eindexamen, je moet het kennen.” Het zou uiteraard mooier zijn als wij docenten achter ons onderwijsaanbod zouden kunnen staan. Daarom is het ook belangrijk dat we ons aansluiten bij vakgroepen, verenigingen en bonden, zodat we onze meningen kwijt kunnen, onszelf up to date houden en ons steentje bijdragen aan het verbeteren van het onderwijs.

Het begint bij het uitdagen, eerst jezelf daarna je leerlingen. Wat we ervoor zullen terugkrijgen? Test het zelf;) 

Sultan Göksen

De Businessclass van het Marcanti College overtreft zichzelf elk jaar opnieuw….

Geplaatst in Blogs, Media door

Wij zijn op het Marcanti College alweer ruim vijf jaar bezig om onze VMBO leerlingen het ondernemerschap aan te leren. Het begon allemaal in het jaar 2009 met het project International Business waar wij onze Handel & Verkoop leerlingen (vmbo basis/kader) extra uitdaging wilden bieden door hun extra lessen ondernemerschap aan te bieden. Deze extra lessen leidde tot het ontwerp van ondernemingsplannen, die ze als beloning op een vergelijkbare school in Istanbul  mochten presenteren.

Wegens groot succes van het project  International Business zijn wij in het jaar 2011 begonnen met de Business + klassen. De klassen bestaan uit VMBO basis/kader/theoretische leerlingen die aan het einde van de 2e klas er vrijwillig voor hebben gekozen om twee uur per week, twee jaar lang ondernemerschapslessen te volgen. Het doel van het Marcanti College bij de invoering van de Business + klassen was, de ondernemerschapstalenten van onze leerlingen maximaal te ontwikkelen.

Na de komst van onze Business + klassen duurde het niet lang meer en we mochten ons aansluiten aan de VECON Business School. De VECON BUSINESS SCHOOL kenmerkt zich door extra aandacht voor de economische aspecten van de maatschappij en voor de talenten van leerlingen op bijvoorbeeld het gebied van ondernemerschap en ondernemendheid.

In de derde klas leren de leerlingen in de Business + klassen hun eigen ondernemerskwaliteiten te ontdekken en de basisprincipes van het ondernemen. In de vierde klas doen de leerlingen van onze Business + klassen mee aan verschillende t-MBA projecten van de Doga Schools in Istanbul. t-MBA is an innovative Education Model Offered by Doga School through all its high school campuses and also available to all interested schools around the world. The vision of the t-MBA Model is to create more platforms for teachers, students, professionals, parents and anyone interested in t-MBA to share ideas, projects, and enrich their global knowledge. Dit is een internationaal project van Doga Schools, waar jaarlijks honderden projecten voor worden ingestuurd door verschillende landen en scholen. Elk land en alle scholen doen dat in dezelfde periode (eind december) en moeten voldoen aan de eisen van de t-MBA Doga schools. De projecten die in de top drie van de t-MBA Doga schools komen worden beloond met $1000,- (3e plaats) , $3000,- (2e plaats) en $5000,- (1e plaats), om daarmee hun projecten in leven te roepen.

Het Marcanti College kiest er bewust voor om elk jaar aan verschillende t-MBA projecten mee te doen. Dit doen wij om de afwisseling binnen de Business + klassen te waarborgen en om de creativiteit van onze leerlingen te maximaliseren. Dit schooljaar heeft het Marcanti College besloten om mee te doen met het “Global Responsibility Project”  van de t-MBA Doga Schools. Het doel was om onze leerlingen maatschappelijke verantwoordelijkheid aan te leren en hun uit te dagen voor het bedenken van projecten voor onder andere ”recycling” en ”food waste”.  De projecten die onze leerlingen dit jaar hebben ingebracht onder leiding van hun docent Fatma Gul Topcu zijn:

  1. The green tulp, door de leerlingen: Mariam el Boubsi, Btissame Ben Salah, Nesrin Rebai, Hicham el Ouachani, Amina el Hasnaoui, Nabil Cherigui

It is important to remember that we as humans are part of the environment. The unique feature of our project is that we deal with our school and the snack bar FEBO next to our school. We decided on involving FEBO in our project, as most of the students and teachers buy their food here during the breaks. Our goal is to encourage students to focus more on the environment by presenting new ideas that could possibly better the environmental situation of our school. To establish this we held a survey within our school and these outcomes of this survey have helped to come up with new ideas to improve the environment in and outside the school. The following are some of the ideas that we have in mind for the improvement of the environment around and within our school:

One of the ideas, is to place separate garbage bins within our school building in order to distinguish the garbage that is thrown away by students and teachers etc. For instance, separate bins for paper, plastic, glas, and other groups of waste.Use duplex paper for printing huge amounts of paperwork. We also thought of recycling  the paper, in this way we can save much more paper.

Classrooms and other rooms that work with light sensors which are sensitive to movement, this means that they only work on human – movement. Also we will interview important people such as the sub-director of the school who is appointed on this matter, the employees of FEBO and a few people around the neighborhood of the school as well.

  1. Doggy bag door de leerlingen: Nazli Kocabiyi, Jas Torres, Kübra Kahveci, Jeremiah Appiah-Asante, Ilayda Mutluturk en Sengül Tanir.

Our project is called the Doggy Bag. A doggy bag is made of recycled paper to use, particularly,  in restaurants for people who want to take away their leftover food. It’s not only made of recycled paper but also of aluminum. You can also reuse it or bring it back to the restaurant who will drop it for you in our container. you just have to pay only 10 eurocents.

It is environmental friendly because we use recycled paper instead of plastic bags. We also have motivational and inspiring quotes written on the doggy bags. it’s designed by students. it’s not expensive.

  1. Go for green door de leerlingen: Sherine Uitenwerf, Kawtar Mellache, Berkan Yigit, Fatih Ates, Seyma Köse, Amine Mert.

For our project  Go For Green we have invented  a three-piece container that gives a discount coupon when someone throws away in trash in the container. The three different objects that can be thrown away in these containers are paper, plastic and glass. It is very unique because you recycle things and get something in return. The advantage of this container is that less waste will end up on the street in the future. With the green button people will get a discount and with the red button people can choose to donate the discount coupon to orphanages.

Our project is special, because the idea is original. It’s a brand new invention. Our goal is to stimulate people to recycle more often, because we care about the environment.  We want to make people aware of this as well by providing them with a new concept that will make recycling more attractive. This way we hope to get people to think about the future of our environment by giving them the opportunity to recycle multiple things. Also, the best part of the container is that it is environmentally friendly and it has multifunctional. The best part of it is that you can donate your discount coupons to orphanages.

Begin deze week kregen we te horen dat onze leerlingen van Go for green: Sherine Uitenwerf, Kawtar Mellache, Berkan Yigit, Fatih Ates, Seyma Köse en Amine Mert de eerste plaats hebben bemachtigd binnen het project “Global Responsibility Projects”.  We zijn dan ook super trots op onze leerlingen en zijn woensdag 21 januari ’15 naar Londen gevolgen voor de prijsuitreiking.  Onze leerlingen hebben met de 1e plaats ook nog eens $5000,- gewonnen om hun project in het leven te roepen en hebben daardoor een kans gekregen om hun steentje bij te dragen aan onze maatschappij. ..
Sultan Göksen
Docent economie
Projectontwikkelaar International Business & Business Class

Trots, trotser, trotst….

Geplaatst in Blogs door

Dag in dag uit maken wij docenten veel mee in het onderwijs. De ene dag komen we teleurgesteld en moe thuis, de andere dag enthousiast en trots. Maar er is één dag in het jaar waarop echt iedereen trots naar huis gaat en dat is, op de dag van de diploma-uitreiking.

Na jarenlang zweten, leren en keihard werken is dan eindelijk het moment van erkenning aangebroken. De leerlingen verheugen zich erop en de docenten doen hun uiterste best om het uitreiken van het diploma tot iets bijzonders te maken

Zo doet elke school en zelfs elke mentor dat op zijn eigen manier. Als ik op de Social Media kijk en de foto’s van deze feestelijke dag van de verschillende scholen en mentoren bewonder, valt mij op hoe creatief wij docenten zijn en hoeveel werk en tijd wij er elk jaar opnieuw in steken. Maar ondanks alle verschillen hebben wij docenten toch één doel: onze leerlingen een onvergetelijke avond bezorgen!

Hoe vervelend of hoe lief een leerling ook was, het is feest! Iedereen die is geslaagd mag meefeesten en genieten van de avond!

Leerlingen die een hele jaar lang klaagden over hoe slecht een school of een specifieke docent wel niet was, geven op deze avond dezelfde docent een bos bloemen en bedankt hem of haar voor de leuke en leerzame tijd. En…ineens vinden ze het moeilijk om afscheid te nemen van de school.

Mentoren die bekend staan als zuinig, gaan nu ineens wel naar de winkel om toch iets kleins voor alle geslaagden te kopen.

Docenten die het tegen het eind van het jaar altijd enorm druk hebben, maken op z’n dag  toch tijd vrij en gaan mentoren helpen met hun voorbereidingen.

Ooms, tantes, nichtjes, neefjes, maar soms ook vaders en moeders die eerder nog nooit een stap in school hebben gezet, komen op z’n dag nu wel naar school.

Leerlingen die normaal “nooit” tijd hebben voor docenten of hun mentor, staan op z’n avond in de rij om toch nog even met hun docenten en mentor op de foto te  gaan.

Oud leerlingen die de school nog steeds  missen komen graag met  geslaagden mee naar de diploma-uitreiking om toch ook weer eens haar/zijn oude docenten terug te zien.

Maar ook vrienden van leerlingen, die normaal de school niet in mogen, zien nu hun kans schoon  en drukken als “geintje” het brandalarm in als de directeur een welkomstpraatje houdt.

Het hoort er allemaal bij. Elk jaar opnieuw doe ik nieuwe ervaringen op en vind ik het prachtig om zo een avond mee te maken en te zien hoe trots iedereen erbij loopt. Of het nou de directeur is die trots is op zijn slagingspercentages of, een docent die trots is op z’n eigen klas en tevens trots is op zichzelf omdat de meesten zijn geslaagd voor haar/zijn vak of, ouders die trots zijn op hun kind of leerlingen die trots zijn op zichzelf. Eigenlijk is die avond iedereen  vrolijk en trots!

Toch heeft elke mentor haar of zijn top drie van de mooiste momenten van zo’n avond. Hieronder volgen die van mij…

Nummer 1: “Leerling komt alleen naar de diploma uitreiking…”

Alweer zo’n vier jaar geleden had ik een mentorleerling die het lastig vond om zijn gevoelens te uiten kenbaar te maken. Het was namelijk een stoere jongen en gevoelens tonen zou volgens hem het plaatje naar de buitenwereld verpesten. Eén van zijn levensdoelen was ervoor te zorgen dat zijn vader ooit trots op hem zou worden. Eindelijk was het zover, de dag van de diploma-uitreiking, Hij was geslaagd. . Trotser had hij zijn vader  die avond niet kunnen maken. Bij de ontvangst zag ik dat hij alleen was gekomen. Hij  vertelde dat zijn vader niet kon komen in verband met zijn werk. Uiteraard geloofde ik er niks van, maar deed alsof ik het geloofde en verwees hem naar de aula waar onze directeur zou beginnen met zijn welkomswoord. Gauw belde ik zijn vader op en vroeg waarom hij niet was gekomen. De vader vertelde dat hij van niks wist en dat hij zijn best zou doen om er zo snel mogelijk te zijn. Ik beloofde hem zijn zoon tot  het laatst te laten wachten. Binnen 30 minuten was zijn vader op school en kreeg de gelegenheid om de diploma-uitreiking van zijn zoon mee te maken. Mijn mentorleerling was erg verrast, maar ook heel blij en ik weet zeker dat hij deze avond nooit  meer  zal vergeten…

Nummer 2: Leerling maakt het goed met een bos bloemen…
Het was mijn allereerste eindexamenklas. Ik was pas docent en kreeg deze klas omdat mijn collega ziek werd midden in het jaar en ik werd verzocht  om hem te vervangen. Het was een klein groepje met daarin één leerling, waar ik letterlijk geen raad mee wist. Ik was nog erg onervaren en kon de agressie van deze jongen moeilijk beteugelen. Omdat ik toch op mijn strepen moest staan, hadden we nogal vaak ruzie. Tot de dag van de diploma-uitreiking. Deze jongen was geslaagd en  zocht mij op met een bos bloemen en bedankte mij voor het afgelopen jaar. Ik wist totaal niet wat mij overkwam. Ik keek hem aan en vroeg of er soms een bom in zat, waarop hij mij lachend aankeek en zei: “Bommen heeft u genoeg gehad, maar deze bloemen heeft u sowieso verdiend..”

Nummer 3: 100% geslaagd…
Ik had vorig jaar een eindexamenklas basis/kader die ik 12 uur per week lesgaf. Omdat ik in het 3e leerjaar hun mentrix was en omdat ik hen zo vaak lesgaf in de 4e klas zagen de leerlingen mij als hun tweede mentrix. Het waren “gekke”, drukke maar zeker ook hele leuke leerlingen! En deze kanjers waren allemaal geslaagd! Onze slagingspercentage bij handel en verkoop was dat jaar 100%! Ondanks ik hun mentrix niet was mocht ik in overleg met mijn collega toch de helft van de diploma’s uitreiken. Het was geweldig ! Mede omdat ik de leerlingen door en door kende. De ouders, vrienden en familieleden hebben enorm gelachen en ik  weet zeker dat ze deze avond nooit meer zullen vergeten! Maar ook ik zal dit niet doen.

Zo heeft iedere docent zijn eigen ervaringen. En elk jaar komen er steeds weer nieuwe bij. Ik kijk dan ook weer heel erg uit naar de komende diploma-uitreiking om al die “trotse” gezichten te zien. Maar als je aan mij vraagt wie er op zo’n avond het meest trots is, zou ik zeggen: “Leerlingen zijn trots, wij docenten zijn trotser, maar de ouders/verzorgers zijn, zeker weten, het trotst!

Sultan Gökşen

Rijper dan ooit…

Geplaatst in Blogs door

Eindelijk is het zover, de leerlingen van het Marcanti College (Espritscholen, Amsterdam) zijn te gast op het Doga College (Istanbul, Atasehir) en mogen beginnen met hun businesspresentaties. Het eerste groepje is erg zenuwachtig en geeft ondanks alle omstandigheden een geweldige presentatie. Het tweede groepje is wat assertiever en besluit het podium een make-over te geven. Er wordt gevraagd om een tafel en binnen 10 minuten veranderden de leerlingen van het bedrijf “Gone4Long” het podium in een gezellige woonkamersfeer. Daarna nemen ze het publiek helemaal mee. “Kom op , wie wil er 4 dagen lang geen last hebben van zweet?” wordt er geroepen en binnen enkele seconden heeft het publiek er zin in. Vijf prachtige meiden beginnen met een glimlach op hun gezicht en in fantastische maatpakken (gesponsord door Succes schoonmaak) over hun deodorant te vertellen. Tijdens de presentatie worden mensen op het podium geroepen om over hun succeservaringen met Gone4Long te vertellen. Alles verloopt buitengewoon goed. Daarna komt Kaoutar (een van de vijf meiden) naar voren om haar deel te presenteren en opeens zie ik in haar ogen de angst. Er kijken zoveel mensen naar haar, ze weet het niet meer. Haar benen beginnen te trillen en ik zie aan haar dat ze baalt als een stekker. Ze staat op het punt om in tranen uit te barsten. Op dat moment komt het publiek in actie, het publiek geeft haar een geweldig applaus. Kaoutar weet niet wat haar overkomt, haar emoties lopen op, maar ze herstelt zichzelf en maakt de presentatie zelfverzekerder dan ooit af! Als kers op de taart krijgen we hun fantastische marketingfilmpje te zien, waarmee ze het publiek letterlijk laten huilen van het lachen…

Het gaat hier over vmbo-BB/KB/TL leerlingen die zich al op hun 14e levensjaar aanmelden om ondernemer te worden. Tijdens de eerste paar businesslessen is het vooral vertellen en laten zien wat ondernemen is, door gastondernemers uit te nodigen en bij ze op bezoek te gaan. Daarna wordt het tijd de leerlingen te laten ervaren wat ondernemer zijn inhoudt, door ze hun eigen bedrijven te laten opzetten. Daarbij is het belangrijk om leerlingen de leuke kanten, maar ook de minder leuke kanten te laten ervaren. Hard werken, dagenlang nadenken over een product, omgaan met je concurrenten/partners/klanten, de financiën netjes bijhouden, een ondernemingsplan schrijven en uiteindelijk je product kunnen presenteren. Alleen de beste leerlingen houden het dan ook twee jaar vol en als je dan ook nog eens de beste van de klas kan worden, ben je echt heel goed!

Dit zijn onze kanjers van dit jaar met hun bedrijf Gone4Long: For our Business + project we have the opportunity to create an innovative product that can be successful on the market. First we came together to brainstorm about options for a successful product. Then we analyzed the market for skin care. Although there are different kinds of skin care products. This market is still growing. People want a skin care product that stays longer on them. That’s why we came with the idea of Gone4Long. This is a deodorant that stays for more than 4 days on you. The unique thing about the Gone4Long is that it really stays for more than 4 days on you and you only have to use it once in 4 days. You can take a shower in these 4 days it’s not that you have to smear it again after the shower. It provides hygiene. How special is that? It is a cream that you have to smear on your armpit. The benefit of the cream is that it does not bring stains on your clothes. For the people that have problems with their body odour (those are a lot in the world) the Gone4Long gives them confidence about their skin care. The product is packed in a small box.
De ondernemers van het bedrijf Gone4Long:

Wat ben ik blij dat Gone4Long heeft gewonnen! Met wat moeite, meningsverschillen en geduld is het ons toch nog gelukt. Ook ons marketingfilmpje was supergeslaagd! Ik wil mijn lieve teamgenoten en Siham zeker bedanken voor de samenwerking. Maar wie ik het meest wil bedanken zijn mijn docenten juf Topcu, juf Göksen en meester Kearsenhout, dankzij hen hebben we dit kunnen meemaken!
Thanaa Kamkoumi.

Ik ben erg trots op mijn groepje! We hebben tijdens de Business lessen, maar ook na de lessen erg hard gewerkt. De eerste prijs hebben we dan ook zeker verdiend! Tijdens de lessen hebben we veel geleerd van de gastondernemers (Sura Avci & Peter Coelewij) en de bedrijfsbezoeken. Ook weten wij nu dat je heel hard moet werken om een succesvolle ondernemer te worden! Tot slot wil ik Siham en haar moeder bedanken voor hun superidee!
Youssra el Aidi.

Het was echt een onvergetelijke ervaring en ik ben super blij dat wij hebben gewonnen! Ik had nooit gedacht dat ik zo goed zou kunnen presenteren. Ik ben mijn groepje echt dankbaar, zij hebben mij echt heel erg goed geholpen. Meester Kearsenhout wil ik ook enorm bedanken voor zijn lessen Engels, ik voelde mij daarvoor veel zekerder tijdens onze presentatie. En als laatste juf Göksen voor het mogelijk maken van deze reis, waar ik enorm van heb genoten.
Kaoutar Assarrar.

Ik vind het superleuk dat wij hebben gewonnen, we hebben het dan ook zeker verdient! We hebben er veel tijd en energie in gestoken. Ook hebben we een leuk marketingfilmpje gemaakt bij Siham thuis, waar de mensen hard om hebben gelachen. Ik wil Siham en haar moeder dan ook erg bedanken voor de gastvrijheid en het idee! Ook wil ik naast juf Topcu en juf Göksen de HES-studenten (Amauri de Best & Tsehai Haile) erg bedanken voor hun hulp. Meiden, we waren zeker een topteam!
Randa Sami.

Ik ben zeker heel blij met de 1e plaats, maar ook al waren we niet als eerste geëindigd, dan hadden we toch gewonnen. Wij hebben tijdens deze businesslessen zoveel geleerd, wat ik moeilijk kan beschrijven! Ik ben trots op mijn team, we hebben ons heel goed voorbereid! Zo hebben we bijvoorbeeld eerst zelf ons product getest, docenten ons product laten testen, een promotiefilmpje gemaakt, visitekaartjes ontworpen en we hadden zelfs een whatsapp groepsgesprek aangemaakt waarmee we elkaar op de hoogte hielden. Mijn familie heeft achter de schermen ook erg goed geholpen met alles (filmen, gastvrijheid en ideeën), wat ik erg waardeer! We hebben echt alles gegeven, want alleen harde werkers worden ondernemers! Al met al ben ik erg blij met het resultaat en ben ik supertrots op ons!
Siham Haddadi.

Na twee jaar is dit het resultaat, maar de vraag is wat is het resultaat na 10,20 of 30 jaar? Zullen deze leerlingen echt doorgaan met het ondernemen en de nieuwe Ben Woldring, Olcay Gulsen of Fleur Kriegsman worden? Wat ze ook later zullen doen of worden, deze leerlingen hebben een onvergetelijke ervaring opgedaan en zijn rijper dan ooit! Daarbij wil ik in het bijzonder het Europees Platform, Succes schoonmaakbedrijf en het Marcanti College enorm bedanken! Maar natuurlijk ook de KvK Amsterdam, Kvk Istanbul, Corendon Vliegvakanties, Canon, Apple, Doga Schools, Sultan Ahmet Suphi Pasa Ticaret Meslek Lisesi, Kampa Tours en de ouders en leerlingen van de businessclass.

Sultan Göksen

Innovatieve ondernemers van de toekomst…

Geplaatst in Blogs door

Nog even en dan is het zover, The Global Entrepreneurshipweek (18-11-2013-24-11-2013) staat alweer voor de deur en de voorbereidingen zijn in volle gang Tijdens deze Global Entrepreneurship Week rennen de jonge ondernemers, studenten en scholieren van de ene activiteit naar de andere om ideeën en connecties te verzamelen. In die zin kunnen we de Global Entrepreneurship Week ook vergelijken met de Drie Dwaze Dagen van de Bijenkorf of met ”de rebajas” van Spanje, waar de shopaholics ook moeten rennen om de leukste koopjes in te slaan. Het doel van zo’n week is echter dat de jonge ondernemers, studenten en scholieren de ondernemer in zichzelf leren ontdekken en zo de innovatieve ondernemers van de toekomst kunnen worden. 

Dit is inderdaad een groot doel, waarbij veel hulp nodig is vanuit de opleidingen omdat één week daar zeker niet voldoende voor is. Zo ondersteunen wij op het Marcanti College dit doel door businesslessen aan VMBO leerlingen aan te bieden, waarbij ze leren hun eigen onderneming op te zetten en deze staande te houden. Het leuke van deze businesslessen is dat leerlingen van het Marcanti College mij niet meer zien als alleen een economiejuf maar ook als een ondernemersadviseur, Kamer van Koophandelmedewerker, accountant of zelfs als een belastingmedewerker. Ik krijg dan ook de gekste, leukste en pittigste vragen die ik elke dag in mijn pauzes, tijdens mijn lessen en na schooltijd moet beantwoorden. Het is geweldig hoe leerlingen op hun eigen manier bezig zijn met het ondernemen! Een ding weet ik dan ook zeker en dat is dat dankzij de businessklassen het ondernemen echt is gaan leven op het Marcanti College. Hieronder deel ik dan ook graag mijn top 3 ervaringen, waaruit blijkt dat het ondernemen niet alleen bij de leerlingen maar ook bij de docenten van het Marcanti College leeft.  

Nummer 1: “Juf, mag ik ook mijn Dirk van den Broek pantalon aan? ”

Mijn collega’s en ik werken heel hard om van deze leerlingen echte ondernemers te maken, maar daarnaast hebben we natuurlijk ook als businessdocenten een voorbeeldfunctie. Wij moeten als businessdocenten veel ondernemen om voor de leerlingen de lessen nog veel leerzamer en aantrekkelijker te maken.

In het 4e leerjaar van het VMBO gaan de leerlingen van de businessklassen op studiereis naar Istanbul. De leerlingen presenteren daar op vergelijkbare scholen hun ondernemingsplannen in het Engels en leggen bedrijfsbezoeken af. Omdat alle leerlingen in Istanbul een uniform dragen, verplichten wij onze leerlingen om een zwarte pantalon en een witte overhemd/blouse te dragen tijdens de schoolbezoeken. Ik kan niet uitleggen hoeveel moeite dit onze leerlingen elk jaar kost. De meeste leerlingen hebben namelijk op die leeftijd helemaal geen pantalon en zo vroegen er zelfs een paar: “Juf, mag ik ook mijn Dirk van den Broek pantalon aan? ”

Dankzij het schoonmaakbedrijf Succes zijn wij op het Marcanti College van dit probleem af. Het schoonmaakbedrijf Succes leerde ik zo’n maand geleden kennen dankzij mijn collega Fatma Topcu. Toen mijn collega mij over dit bedrijf vertelde, had ik in tegenstelling tot mijn collega geen hoge verwachtingen, maar door 25 kostuums voor onze businessklassen te sponsoren heeft dit bedrijf mijn stoutste verwachtingen overtroffen! Het bedrijf Hazet kwam dan ook een aantal weken geleden in opdracht van het schoonmaakbedrijf Succes om de maten van onze businessleerlingen op te meten voor deze kostuums. De glinstering in de ogen van mijn leerlingen kan ik niet beschrijven, net als de voldoening die mijn collega en ik daarbij kregen. Wij kunnen dan ook niet wachten om onze businessleerlingen in Istanbul te zien presenteren in dit driedeling kostuum!

Nummer 2: “Wat versta jij onder ondernemen? ”

In het kader van The Global Entrepreneurship Week kreeg Issam el Khalipa van de businessklas de opdracht om uit te zoeken wat leerlingen, studenten en ondernemers verstaan onder het ondernemen.   Met z’n camera ging hij geheel onverwacht bij leerlingen, studenten en docenten langs met de  vraag:  “Wat versta jij onder ondernemen?” Het resultaat was geweldig om te zien! Issam was verrast dat vooral de studenten en de docenten zonder enige angst wilden meewerken. Bij de leerlingen vond hij het wel lastiger, want het filmpje zou nou eenmaal in de kantine tijdens The Global Entrepreneurship Week op het grote scherm uitgezonden worden. Al met al hebben een hele hoop leerlingen, studenten en docenten meegedaan en kunnen we tijdens The Global Entrepreneurship Week het filmpje met trots op ons grote scherm in de kantine afspelen.

Nummer 3: “Juf, heeft u een wireless presenter nodig? ”

Elke docent heeft zijn eigen manier van lesgeven. Zo vind ik het erg fijn om elke les met PowerPoints te werken en ik  denk ook dat met de komst van de smartboards dit eigenlijk bijna van ons verwacht wordt. Op het Marcanti College heeft elk lokaal dan ook zo’n smartboard en maken bijna alle docenten hier volop gebruik van. Aan het begin van het schooljaar maakte ik vaak gebruik van mijn wireless presenter tijdens mijn lessen. De meeste leerlingen zagen voor het eerst zo’n wireless presenter en vonden het een geweldig apparaat. Helaas was ik mijn wireless usb (wat hoort bij mijn presenter) ergens vergeten, waardoor ik deze tegenwoordig niet meer kan gebruiken.

Tot mijn grote verbazing kwamen twee weken geleden mijn havo-leerlingen naar mij toe met de vraag: “Juf, heeft u een wireless presenter nodig? ”  Ik reageerde in eerste instantie verbaasd, maar ze vertelden mij dat ze een onderneming hadden gestart in wireless presenters en dat ze goede deals hadden gesloten met groothandelaren. Hierdoor konden ze mij een wireless presenter aanbieden voor de helft van de prijs waarvoor ik hem had gekocht. Als econoom en hun oude businessjuf was ik gelijk om en voelde ik mij enorm trots! Mijn leerlingen waren een kleine onderneming gestart om ons, de docenten,  gadgets aan te bieden die we goed konden gebruiken tijdens het lesgeven.

Dit deed mij dan ook denken aan al mijn andere oud businessleerlingen die een eigen onderneming in de horeca, textiel en fotografie hadden opgezet. Het zijn ook nog wel kleine ondernemingen, waarvan er al eentje failliet is, maar ik weet zeker dat ze het nog een keer zullen proberen en het dit keer professioneler zullen aanpakken. Want zij, als innovatieve ondernemers van de toekomst, zien risico’s niet meer als een belemmering, maar juist als een beloning, omdat zij hebben geleerd dat risico’s leiden tot innovatie en dus een verbetering van de wereld.

Sultan Göksen


 

 

Juf, in de vakantie heb ik…..

Geplaatst in Blogs door

“Wat zal ik toch eens doen? Over een paar dagen moet ik alweer aan de bak!”
De gedachte van zo’n duizenden docenten… Deze week zijn alle basisscholen begonnen en de rest van de scholen starten volgende week. De zomervakantie is alweer BIJNA voorbij.

Kan mij nog de laatste gesprekken van de docenten in de lerarenkamer herinneren als de dag van gister. “Ben klaar met alles, welke film zal ik toch eens laten zien vandaag?” “Hoe ga jij de diploma uitreiking voorbereiden?” “Heb je gezien welke klassen ik volgend schooljaar heb?” “Zullen ze mijn contract verlengen?”
En ga zo maar door…

We hebben een break gehad en we mogen weer beginnen. Elk docent en elke leerling krijgt een nieuwe kans en gaat er helemaal voor. De V&D en de HEMA draaien weer hoge omzetten en alle leerlingen en docenten komen met een lekker kleurtje en een stralende lach weer terug.

Andere beroepen wil ik zeker niet tekort doen, maar zo’n zeven weken zijn heerlijk om lekker tot rust te komen. Begin van de vakantie las ik dan ook het stuk van Johannes Visser waarin stond dat vier weken vakantie wel genoeg zou zijn. Naar mijn idee hebben wij docenten ook eigenlijk vier weken vakantie, want op het moment dat we vakantie hebben zit ons hoofd nog zo vol van alles dat we zeker een week tot anderhalve week nodig hebben om tot rust te komen. Zo zijn we de laatste anderhalve week weer bezig met wat ons te wachten staat en beginnen we aan de voorbereidingen. Bij elkaar opgeteld hebben we dus ongeveer vier weken echt vakantie, wat ik als docent heerlijk vind.

Nadat we eenmaal terug zijn, moeten wij docenten toegeven dat onze eerste lessen allemaal worden gevuld met de vraag “Hoe was je vakantie?” Dit is de vraag waar de basisschoolleerlingen mee zijn opgevoed en die de middelbare scholieren doet denken aan hun basisschooltijd. Toch willen wij docenten “netjes” starten en stellen we alsnog die vraag. Ik moet eerlijk toegeven dat het soms zorgt voor hilarische momenten. Hieronder een top 3 van de meest bijzondere antwoorden:

Nummer 1: En daarna, daarna, daarna, daarna, daarna, daarna….
Leerling: “Juf, de vakantie begon toch op 6 juli?”
Juf: “Ja.”
Leerling: “Nou kijk, 6 juli was op een zaterdag. Ik stond al om 07:00 uur op en dacht waarom zo vroeg? Dus besloot ik om nog even door te slapen, maar dat lukte niet echt. Daarna stond ik op belde ik een vriend en ging ik voetballen. Na het voetballen moest ik naar huis om te eten. Daarna ging ik nog even op Facebook en Twitter. Daarna zei m’n moeder dat ik moest slapen en deed ik alsof ik ging slapen. Nadat mijn ouders sliepen stond ik op en ging ik achter de playstation zitten. Gelukkig waren al mijn vrienden online en heb ik de hele nacht met hun gespeeld. Daarna was het tijd geworden om te slapen en viel ik rond 05:00 uur in slaap. De volgende dag 7 juli werd ik wakker om 11:00 uur en dacht dit begint er meer op te lijken. Daarna, daarna, daarna, daarna……
Juf: “Oké, als je aan het einde van de les je logboek inlevert, dan beloof ik hem vanavond te lezen.”
Leerling: “Logboek?”
Juf: “:)”

Nummer 2: Privé helikopter….
Leerling: “Juf, in de vakantie moest mijn vader werken en ik mocht met hem mee.”
Juf: “Oh, waar naartoe dan?”
Leerling: “Nou kijk, mijn vader werkt voor zo’n bedrijf waarvoor hij vaak naar het buitenland moet. Hij moest dit keer naar Dubai en ik mocht mee. We gingen naar Schiphol om met KLM naar Dubai te vliegen, maar we waren overboekt. Daarom heeft de werkgever van mijn vader een privé vliegtuig geboekt voor mijn vader en zijn collega’s en vlogen we toch die dag naar Dubai. In Dubai werden we opgehaald met een vette jeep en werden we vervoerd naar het 7 sterren hotel. Juf, was echt een vet mooi hotel! Na drie dagen moest mijn vader dit keer naar Abu Dhabi. Er kwam een privé helikopter landen op het dak van het hotel en wij vertrokken met die helikopter naar Abu Dhabi. Wist niet dat Abu Dhabi zo mooi was. Mijn vader was de hele dag weg en ik werd verwend door allemaal mooie vrouwen. In de avonden…”
Juf: “Wat een fantasie jongen, schrijf een boek!”
Leerling: “Haha, ”

Nummer 3: Niks….
Juf: “Wat heb je in de vakantie gedaan?”
Leerling: “Niks.”
Juf: “Niks?”
Leerling: “Ja niks, verveelde mij dood! Al mijn vrienden waren op vakantie, had niemand om mee af te spreken. Heb wekenlang geslapen, geholpen in het huishouden, op mijn broertjes gepast en bijna niks gedaan. De laatste week, toen iedereen eindelijk terug was, begon school…. ”

Wij docenten zeggen niets voor niets dat het onderwijs je geest jong houdt, de leerlingen zorgen vanaf dag één al voor leuke anekdotes die je scherp houden. Sommigen zijn heel eerlijk en anderen vinden het geweldig om ”de clown” uit te hangen en verhalen te verzinnen. Maar wij hebben allemaal één ding gemeen, we vinden het allemaal stiekem toch weer heerlijk om te mogen beginnen…

Sultan Göksen

Juf, u bent echt dope als u weet wat een donnie is….

Geplaatst in Blogs door

Taal is iets wat leeft en wat we dag in, dag uit gebruiken. Zo ontstaan er iedere dag nieuwe woorden en zinnen. Ook verdwijnen er woorden uit de spreek- en schrijftaal en staan ze alleen nog jarenlang in een woordenboek, men spreekt dan van taalverloedering. Waardoor ontstaat dat? Nou heel simpel, door gemakzucht of luiheid (denk aan sms,msn,Twitter taal), maar ook zeker door de straat.

Als docente, werkzaam op een school in Amsterdam West hoor ik regelmatig straattaal om mij heen. Straattaal is geboren uit verschillende talen zoals Engels, Surinaams, Marokkaans en Turks, met het Nederlands als basis. Mijn leerlingen hebben de straattaal dan ook zo eigen gemaakt, dat ze heel vaak geen eens door hebben dat ze in hun vragen, opmerkingen in de klas of in hun antwoorden straattaal gebruiken. Het is een gewenning oftewel hun taal geworden. Zelf had ik hier als beginnend docent erg veel moeite mee. Zo’n zeven jaar geleden kwam ik als getogen Haarlemmer werken op het Marcanti College in Amsterdam West. Uiteraard maakte mijn onwetendheid over straattaal plaats voor grote blunders. Hieronder een top 3 van mijn “straattaal” blunders:

Nummer 3: “Faja”
Tijdens mijn uitleg over consumentenrecht deelde ik met de leerlingen een eigen ervaring. Zo vertelde ik de leerlingen dat ik schoenen had gekocht en dat de hak van diezelfde schoen na één week te hebben gedragen stuk ging. Uiteraard ging ik terug naar de winkel en de winkelier gaf mij gelijk waarop mijn schoenen werden gemaakt op hun kosten. En ja hoor, na één week was weer mijn hak stuk. De winkelier begreep er niks van en gaf mij dit keer een nieuw paar mee. Na dit nieuw paar weer een week te hebben gedragen moest ik weer terug omdat mijn hak weer was afgebroken. De winkelier noteerde mijn klacht en gaf mij dit keer mijn geld terug omdat ik al voor de derde keer was gekomen met dezelfde klacht en zij er geen oplossing meer voor hadden. De leerlingen waren helemaal in shock dat dit mogelijk was, zo was hun reactie: “Juf, u bent echt Faja…” Ik dacht, hoe noemen de leerlingen mij? Vies, vuur, duivel? Dus ik keek ze heel boos aan en vroeg ze om de betekenis. De leerlingen begonnen te lachen en vertelden dat het moeilijk of gevaarlijk betekende, oftewel ze vonden het geweldig dat ik zonder schaamte terug durfde en zo rustig kon blijven. Voor mijn verhaal hadden ze niet geweten dat het kon, net als dat ik niet had geweten dat “Faja” moeilijk of gevaarlijk betekende…

Nummer 2: “Fawaka”
Na een zware werkdag liep ik via de kantine naar de uitgang van de school. De conciërge, die altijd heel vriendelijk is, zwaaide uitbundig naar mij en zei: “Fawaka”. Ik dacht dat ik het verkeerd had gehoord, had namelijk geen flauw idee van wat hij zei, dus zei ik maar “Tot morgen!” en liep snel weg. De volgende dag zocht ik de conciërge op en vroeg hem wat “Fawaka” betekende. De conciërge begon heel hard te lachen en vertelde dat hij al had gedacht dat ik niet wist wat het betekende. Hij vertelde mij dat het “Hoe gaat het?” betekent en dat ik kon antwoorden met “Abon” wat “het gaat goed” betekent. Dat was ook gelijk één van mijn eerste woordjes straattaal die ik had geleerd….

Nummer 1: “Osso”
In mijn eerste jaren gaf ik bijna alleen maar 2e klassen les. Wat mij opviel was dat veel tweede klassers het woord “osso” gebruikten. Zo had ik op een dag mijn les te vroeg afgesloten en mochten de leerlingen van mij de laatste vijf minuten iets voor hun zelf doen. De leerlingen begonnen te praten en weer hoorde ik het woord “osso”. Zelf dacht ik, mijn logische verklaring voor het woord gezien de context waarin het werd gebruikt, dat ze ermee het stadsdeel Osdorp bedoelden. Na een aantal lessen was ik daar zo zeker van geworden dat ik de leerlingen vroeg: “Jongens, wonen jullie allemaal in Osdorp?” De leerlingen keken mij erg verbaasd aan en begonnen te roepen waar ze echt woonden. Ik keek ze verrast aan en vroeg ze “Maar jullie zeiden net “osso”, dat betekent toch Osdorp?”. De leerlingen kwamen niet meer bij van lachen. Ze vertelden mij dat het woord “osso” huis betekende en liepen na de bel lachend mijn klas uit…

Na deze laatste grote blunder wist ik het zeker, ik moest hier een oplossing voor vinden. Heb op internet gezocht naar straattaal en heb er verschillende boeken over aangeschaft. Ik moet eerlijk bekennen dat ik er een stuk wijzer op ben geworden, maar nam er geen genoegen mee. Wat ik miste op internet en in de boeken waren de woordjes die mijn leerlingen heel vaak gebruikten. De straattaal kent zoveel woordjes, het kan een studie op zich worden. Als oplossing hiervoor heb ik de rest van het jaar leerlingen die straattaal gebruikten in de les, als strafwerk straattaal woordjes laten opschrijven met de betekenissen erachter. Op deze manier had ik twee vliegen in één klap. Straattaal is iets van de straat en moet op straat blijven, maar wilde tegelijkertijd ook weten waar de leerlingen het dan over hadden. Moet eerlijk bekennen dat ik dankzij hun strafwerk tot op de dag van vandaag nog geen nieuwe blunder heb gemaakt.

Elk jaar leer ik weer nieuwe woordjes bij, maar laat het mijn leerlingen niet merken. Daarom blijft het grappig als leerlingen om de zoveel tijd een vraag durven te stellen als: “Juf, u bent echt dope als u weet wat een donnie is…” Leuker is natuurlijk dat ik voor één keer de regels opzij kan zetten en kan antwoorden met: “Jullie zijn echt dope als jullie een donnie gewoon een briefje van tien, een barkie gewoon een briefje van honderd en een doezoe gewoon een briefje van duizend euro noemen, want ook al is het faja voor jullie, op het eindexamen reken ik het fout…”.

Sultan Göksen

Gerelateerde links:
– http://www.straatwoordenboek.nl/
– http://www.mijnwoordenboek.nl/dialect/Amsterdamse%20straattaal
– http://www.stoerejongenzzz.nl/straattaal/

Online uitleggen…

Geplaatst in Blogs, Uncategorized door

De laatste jaren zijn de uitgaven van huishoudens aan bijles, gegeven door huiswerkinstituten en particuliere bijlesgevers enorm gestegen tot wel ruim 149 miljoen euro per jaar, waarvan 99 miljoen per jaar in het voortgezet onderwijs. Zo’n vijf jaar geleden was dit bedrag nog 26 miljoen euro per jaar, waarvan 22 miljoen binnen het voortgezet onderwijs (CBS). Natuurlijk hartstikke goed voor onze economie, maar wat zegt het over ons onderwijs? Het doet mij denken aan het onderwijssysteem van Turkije waar alle leerlingen na school of in het weekend standaard naar zo’n huiswerkinstituut gaan om extra hoge punten te kunnen scoren voor hun eindexamen, genaamd ÖSS.

Gaan wij in Nederland ook die richting op? Daar lijkt het wel op. Als een leerling maar even moeite heeft met een onderwerp wordt er een bijlesdocent ingeschakeld. Of het nu een basisschoolleerling is die extra ondersteuning wil voor zijn entreetoets of een VWO leerling die extra uitleg nodig heeft voor zijn wiskunde toets. Alles kan en is mogelijk mits men het kan betalen.

Maar wat moeten de leerlingen doen waarvan de ouders geen huiswerkinstituut of een particuliere bijlesgever kunnen betalen? Als we ervan uitgaan dat leerlingen extra ondersteuning thuis nodig hebben en wij docenten dit alle leerlingen gunnen, dan moeten we het proces van privatisering binnen het onderwijs stoppen door middelen aan te reiken. Middelen waar alle leerlingen gebruik van kunnen maken.

Zo toont een ander onderzoek van het CBS aan dat ruim 86% van de jongeren tussen de 12-25 jaar de hele dag door online zijn. Bijna drie kwart van hen mailt en ruim twee derde neemt deel aan sociale netwerken zoals Hyves, Facebook en Twitter. Weer zo’n ruim twee derde leest het nieuws en twee kwart doet aan ontspanning zoals het luisteren naar muziek of het spelen van spelletjes.

Uit ervaring weet ik dat mijn leerlingen vastgeplakt zitten aan hun mobiele telefoon. Ze willen honderd keer overschrijven, nablijven of zelfs schoonmaken als ik maar hun telefoon niet inneem. Het is zelfs zo erg dat leerlingen hun telefoon ”mijn leven” noemen.

Als zoveel jongeren de hele dag door online zijn, is de vraag wat wij ermee in onze lessen doen. Het is geen hype meer wat volgend jaar niet meer bestaat, het is een totale verandering van omgang binnen de maatschappij. Daarom is het hoog tijd dat we er onze voordelen uit moeten halen binnen het onderwijs, bijvoorbeeld door het aanreiken van middelen.

Op hogescholen en universiteiten doen ze het al. Studenten kunnen bijna 60% van de colleges online vinden, tevens zijn er fora waar ze vragen aan elkaar kunnen stellen en elkaar kunnen helpen.

Waarom lopen wij in het voortgezet onderwijs zo achter? Dat terwijl er juist in het voortgezet onderwijs zoveel vraag is naar extra ondersteuning thuis. Hoe ideaal zou het voor een leerling zijn uitleg van moeilijke onderwerpen online te kunnen vinden of via fora aan zijn klasgenoten en docent vragen te kunnen stellen. Zou dit geen perfecte oplossing kunnen zijn voor leerlingen die geen bijlesdocent kunnen betalen?

Uiteraard kost het ons docenten heel veel tijd om filmpjes te maken en deze online te zetten, maar we krijgen er ook degelijk wat voor terug. Namelijk hogere eindexamenresultaten, gemotiveerde leerlingen en extra tijd in de lessen. Het is een kwestie van één keer erop zetten en je kunt er weer een paar jaar mee verder.

Gelukkig zijn er docenten die dit al doen. Het werk wat al is gedaan hoeft niet opnieuw gedaan te worden. Op YouTube staan er al een aantal voorbeelden van uitleg waar je als docent je eigen leerlingen op kunt attenderen. Indien onderwerpen er niet tussen staan kunnen we deze zelf toevoegen.

Zo kunnen de huishoudens geld besparen, zeker in deze slechte tijden, en alle leerlingen thuis extra ondersteuning bieden zonder dat ze ervoor hoeven te betalen. Onderwijs behoort tot de collectieve sector en zo moet het ook blijven…

Sultan Göksen
www.jufgoksen.com/filmpjes